Saeril

Charakter: Chaotyczny Dobry, Chaotyczny Neutralny, Chaotyczny Zły

Domeny: Moon, Nature, Tempest, Twilight

Portfolio: Morza, Oceany, Księżyce, Strata, Zapomnienie, Żałoba, Nieustępliwość

Przydomki: Pani Wód, Lamentu, Słona Dziewka, Srebrna Pani

Symbol: Trzy fale z pełnym księżycem i pół księżycem

Ulubiona Broń: Sejmitar i sierp

Święci: Elfriede

W ciemności nocy spójrz w niebo, zaufaj mojemu blaskowi, a będę Twoim przewodnikiem. A w głębinach wód, pójdź w moje objęcia i oddaj się słodkiemu zapomnieniu.

Srebrna Pani, Pani Wód i Lamentu. Jest jedną z najważniejszych bogiń w panteonie Gardu. Jej wody dają życie, a księżyce światło w mroku nocy. Według legend, kiedy świat był jeszcze młody, a wody nieruchome, to stworzyła parę księżycy, Maniego i Skolla, poświęcając część samej siebie. Mani, większy, daje światło w nocy i zapewnia pływy morskie. Skoll, mniejszy, jest związany z pływami magii i Osnową.

Jest żoną Vinghtara, którego opłakiwała tysiące lat po jego poświęceniu podczas walki z Xothol-Zhazem. Zrzuciła wtedy kawałek Skolla na Bestię o Tysiącu Paszczy, niszcząc sporą część kontynentu i tworząc nowe, wewnętrzne morze. Popadła po tym w żałobę, rzadko kiedy okazując dawną radość. Był to okres potężnych sztormów i wichur, do czasu aż sama nie zapomniała, chowając swój smutek, uczucia i żal w czarnym, żałobnym całunie. Po powrocie Vinghtara, jej dawna radość powróciła. Co raz częściej można usłyszeć historie o pięknej pannie tańczącej w świetle księżycy, czy po tafli mórz.

Do niej modlą się druidzi, marynarze, rybacy, Ci smutni i Ci którzy szukają ukojenia w żałobie. Zwracają się też do niej Ci objęci klątwą likantropii, przez niektórych nazywana "pocałunkiem Saeril". Dzieci urodzone podczas pełni któregoś z księżycy, zwłaszcza Skolla, mają silne powiązania z magią. Mówi się też, że dzieci spłodzone w blasku księżycy znajdują się w łasce Saeril.

Charakter

Zmienna niczym wody którymi włada. Raz pełna radości, śpiewu i tańca. Innym razem wycofana, zamyślona i spokojna. Bywa też niczym sztorm na morzu, wściekła, zimna i nieustępliwa. Bez litości dla każdego kto stanie na jej drodze. Kocha wolność. Pełna gracji, jest tą która zawsze wysłucha i wiele wybaczy. Zawsze na swoje barki bierze najbardziej bolesne uczucia i wspomnienia innych. Bo śmiertelni mogą zapominać o rzeczach które jej oddają, ale ona chowa każde z nich. I pamięta.

Wygląd

Przedstawiana jest jako piękna elfka o bladej skórze i długich, srebrzystych włosach. Czasami z parą białych skrzydeł. Ubraną skąpo co uwydatnia jej bardzo kobiece kształty, nie lubi być ograniczana w swoim tańcu. Nosi na głowie "rogi" zrobione z kruczych piór, jest to prezent od bogini Aaris. Marynarze często przedstawiają ją z włosami zrobionymi z wodorostów, a ciałem pokrytym, mieniącą się, srebrzystą łuską.

Relacje

Wraz z mężem, Vinghtarem, rządzą wodami i niebem. Tylko on, razem z Zianą, potrafią ją uspokoić, wtedy pozwala ptakom pokazać drogę zagubionym żeglarzom.

Nienawidzi Behaalę, dlatego razem z Vanirem rozświetla mroki jej nocy. On słońcem, ona światłem księżycy, dając ochronę każdemu podróżnikowi. Mówią, że każdej nocy walczą o niebo, a to jak mocno świecą księżyce zależy od tego która z bogiń wygrywa. Ostatecznie księżyce zostają pożarte przez Behaalę, podczas każdego zaćmienia, po to żeby narodzić się na nowo.

Razem z Havorrem i Vanirem, reprezentują różne aspekty natury. Vanir tą "cywlizowaną" część, Havorr dzicz i zwierzęta, a Saeril wszystko to co znajduje się w rzekach i głębinach wodnych.

Pomaga Iounowi w ukrywaniu niebezpiecznych rzeczy i miejsc, zatapiając je w głębinach wód.

Oddawanie Czci:

Saeril najbardziej ceni tych, którzy biorą na siebie ciężar innych. Ważne dla niej też są modły w łonie natury, gdzie najczęściej można ją spotkać.

• Pomaganie innym w czasie żałoby.
  
• Ofiara wodzie.
  
• Chronienie zbiorników wodnych przed zniszczeniem.
  
• Modlenie się, tańcząc i śpiewając, w zbiornikach wodnych i/lub w blasku księżycy.